Κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της ΠΟΕΛ στην τελετή αποκαλυπτηρίων του Νίκου Τσιελεπή

Ο νεαρός Νίκος το 1974 ήταν ένας φιλόδοξος νέος στα 30 του χρόνια με όνειρα και επιτυχίες στη ζωή του. Ήταν ένα καμάρι για τους γονιούς του, τον Δημήτρη και τη Σωφρονία Τσιελεπή, τα 10 αδέλφια του και τη νεαρή αρραβωνιαστικιά του Παναγιώτα ενώ είχε μπροστά του μια ολόκληρη ζωή υποσχόμενη με επιτυχίες για τον ίδιο και τους δικούς του ανθρώπους.

Γεννήθηκε σε μια αγροτική οικογένεια και από νεαρός είχε μπει στη βιοπάλη ενώ τον διέκριναν οι ηγετικές του ικανότητες αφού από ηλικία 20 χρονών βρέθηκε να διευθύνει 2 καταστήματα δώρων σε Λευκωσία και Δάλι. Ήταν αγαπητό και κοινωνικό άτομο με φίλους και γνωστούς σε όλη την Κύπρο. Αγαπούσε το ποδόσφαιρό και έπαιζε ερασιτεχνικά στην ποδοσφαιρική ομάδα των Λαϊκών Οργανώσεων του χωριού του, τον «Άδωνη Ιδαλίου».

Ο Νίκος καλέστηκε να υπερασπιστεί την πατρίδα του για ακόμη μια φορά το 1964 σε ηλικία 18 χρόνων όταν ως νεοσύλλεκτος στρατιώτης πολέμησε στη Μανσούρα για αποτροπή των σχεδίων της ΤΜΤ και του τουρκικού στρατού για κατάληψη της Κύπρου. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως και τότε βρέθηκε αγνοούμενος για 6 μήνες μαζί με το φίλο του Πάμπο Λοϊζαρά αλλά τελικά επέζησαν και επέστρεψαν σπίτι τους. Η μοίρα τους έπαιξε άγριο παιχνίδι αφού 10 χρόνια μετά βρέθηκαν και οι δύο στη λίστα των αγνοουμένων του 1974.

Το κενό που άφησε πίσω του ο Νίκος από το 1974 ήταν αναπλήρωτο για τους συγγενείς του αλλά και την αρραβωνιαστικιά του Παναγιώτα για την οποία δεν έμαθε ποτέ ότι εγκυμονούσε το μοναδικό τους παιδί. Εξ αυτού ποτέ του επίσης δεν μπόρεσε να γνωρίσει την κόρη του Φανουρία και την εγγονή του Καρολίνα οι οποίες έμειναν για να θυμίζουν το πρόσωπο του σε όλους τους συγγενείς και γνωστούς του.

Το μαύρο καλοκαίρι του 74 έμελλε δυστυχώς να ανακόψει τα όνειρα του νεαρού Νίκου αφού καλέστηκε να υπηρετήσει για ακόμη μια φορά την πατρίδα. Πολέμησε στο 305 Τάγμα Πεζικού στην περιοχή Μια Μηλιά-Τραχώνι-Κυθραίας για να συμβάλει στην προσπάθεια της Ε.Φ. να ανακόψει την επέλαση των τουρκικών στρατευμάτων.

Δυστυχώς η μεγάλη προδοσία που είχε προηγηθεί, είχε αποδιοργανώσει ουσιαστικά το στράτευμα γεγονός που σε πολλές περιπτώσεις οδηγούσε τους στρατιώτες μας σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Ακολούθησε διαταγή για οπισθοχώρηση αλλά χωρίς να υπάρχει απαραίτητος συντονισμός οι κινήσεις των εθνοφρουρών ήταν κατά βούληση.

Ο Νίκος με σειρά στρατιωτών, παρόλο που είχαν παραδοθεί και ντύθηκαν με πολιτικά ρούχα για να γλιτώσουν την αγριότητα του τουρκικού στρατού, αφού είχαν συλληφθεί, τελικά όπως πλέον γνωρίζουμε είχαν δολοφονηθεί εν ψυχρώ. Οι εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων, που αποτελούν έγκλημα πολέμου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ήταν φαινόμενο πολύ πιο έντονο κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής εκ μέρους του τουρκικού στρατού.

Σε αυτή τη βιαιότητα όμως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι συνέβαλαν και οι εγκληματικές ενέργειες της ΕΟΚΑ ‘Β μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής κατά Τ/κ αμάχων. Ενέργειες που ξύπνησαν περισσότερο το θεριό της αιμοσταγούς αντεκδίκησης στην τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά οι οποίες προέβησαν σε άνανδρες δολοφονίες Ελληνοκυπρίων αμάχων και γυναικόπαιδων.

Δυστυχώς, ο Νίκος Τσιελεπής από τις 15 Αυγούστου του 1974 αφού είχε συλληφθεί στο χωριό Βώνη από τα τουρκικά στρατεύματα με σειρά άλλων στρατιωτών.

Τα οστά του Ήρωα μας βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό Μπέκιουγιου και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων.