Αριστοφάνης Γεωργίου: Οφείλουμε να δώσουμε μετάλλιο στους ανθρώπους του Αγροτικού Ποδοσφαίρου

Στο πλαίσιο της επικοινωνίας της ιστοσελίδας μας με ομάδες, διοικητικά στελέχη, παράγοντες και ποδοσφαιριστές, ο Πρόεδρος της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.Λ και μέλος της ΑΔΕΑΠ της ΣΤΟΚ μέχρι και σήμερα, κ. Αριστοφάνης Α. Γεωργίου, παραχώρησε δηλώσεις στην ιστοσελίδα μας επ’ αφορμής και της πρόσφατης βράβευσής του, εις ένδειξη αναγνώρισης και εκτίμησης για την ανιδιοτελή προσφορά του στην ΠΟΕΛ και το Αγροτικό Ποδόσφαιρο γενικότερα.

Αναλυτικά τα όσα μας δήλωσε:

1. Κύριε Γεωργίου, τιμηθήκατε από την ΠΟΕΛ εις ένδειξη αναγνώρισης και εκτίμησης της πολύχρονης και ανιδιοτελούς προσφοράς σας τόσο στην ίδια την ΠΟΕΛ όσο και στο Αγροτικό Ποδόσφαιρο. Ποια είναι τα συναισθήματα σας λίγες ημέρες μετά την βράβευση αυτή;

Ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μαζί μου και για το ενδιαφέρον σας για το αγροτικό ποδόσφαιρο. Θεωρώ ότι η ενασχόληση με τους νέους και τους Τοπικούς Συλλόγους και Σωματεία και με οτιδήποτε μη επαγγελματικό είναι πολύ σημαντικό έργο που προσφέρεται στην κοινωνία και ιδιαίτερα στο θέμα της διαμόρφωσης των χαρακτήρων της εμπότισης των με αρχές, με εντιμότητα και με αγάπη προς τον άνθρωπο είναι κάτι που πρέπει να γεμίζει τον κάθε σωστό άνθρωπο. Έχω πει τα πιο πάνω για να απαντήσω στο ερώτημά σας για το πώς νιώθει κάποιος που τιμάται για την εθελοντική προσφορά τους στους νέους ανθρώπους, έτσι θεωρώ την ΠΟΕΛ. Εκείνο που νιώθεις είναι η ικανοποίηση για την αναγνώριση της προσφοράς αλλά και ανταπόδοση της εκτίμησης προς όλους όσους συνεργάστηκαν για να εμπεδωθεί ο στόχος συγκράτησης των νέων γενεών από τους κινδύνους που δημιουργεί ο ξενόφερτος τρόπος ζωής και ανάπτυξης της νεολαίας. Ευχαριστώ από καρδιάς αυτούς που μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω που ήταν το Συμβούλιο της ΠΟΕΛ που το 1982 είχε Πρόεδρο τον αείμνηστο Ρένο Πιπερίδη, στη συνέχεια τον αείμνηστο Δημήτρη Κουντουρή και στη συνέχεια τον αείμνηστο Νίκο Ζαμπά καθώς και τον φίλο και σύντροφο Νίκο Γιατρού που ήταν μέχρι πρόσφατα Πρόεδρος της ΠΟΕΛ και τον νυν Πρόεδρο, φίλο και σύντροφο Χριστάκη Γεωργίου. Καθώς και όλους όσους πέρασαν από τα Συμβούλια της ΠΟΕΛ. Στην ΠΟΕΛ έχω κάνει πολλούς φίλους και συνεργάτες στο έργο που όλοι από το δικό μας μετερίζι επιτελούμε για μια καλύτερη κοινωνία με λιγότερα προβλήματα και λιγότερη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ευχαριστίες σε όλους και ανταπόδοση της τιμής προς όλους όσοι συνέβαλαν στην επίτευξη των στόχων της ΠΟΕΛ και της ΣΤΟΚ.

2. Το 1982, διοριστήκατε για πρώτη φορά στην Δικαστική Επιτροπή της ΠΟΕΛ και από εκεί και πέρα ακολούθησε μια μακρά πορεία προσφοράς στην Ομοσπονδία (μέσω και της Δ.Ε), στην ΚΟΠ, στην Ανώτατη Δικαστική Επιτροπή Αγροτικού Ποδοσφαίρου (στην οποία βρίσκεστε μέχρι και σήμερα) αλλά και στην Κύπρο γενικότερα, μέσω και του βουλευτικού σας αξιώματος. Αισθάνεστε πως δώσατε ό,τι μπορούσατε όλα αυτά τα χρόνια ;

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που επιδίωξαν και επιδιώκουν την προσωπική προβολή. Μέσα όμως από τη συλλογική δράση έχω, έτσι θέλω να πιστεύω, προσφέρει αρκετά τα οποία ελπίζω να καρποφόρεσαν προς όφελος ανθρώπων και της μικρής κοινωνίας του αγροτικού ποδοσφαίρου στην οποία γινόταν η προσφορά.  Κάθε άνθρωπος εθελοντής την επόμενη μέρα, κάθε προηγούμενης μέρας διαπιστώνει ότι θα μπορούσε κατά την προηγούμενη μέρα να κάνει περισσότερα από όσα έχει κάνει. Γι’ αυτό στόχος μου είναι μέχρι που μπορώ να λειτουργώ, να προσφέρω όσο μπορώ περισσότερα.

3. Αν μπορούσατε θα αλλάζατε κάτι από την μέχρι τώρα πορεία σας ; Και αν ναι πιο θα ήταν αυτό;

Με τις σημερινές εμπειρίες, με τα βιώματα και τη συμμετοχή σε διάφορα σώματα προσφοράς όπως είναι το Κόμμα, Δικαστικά Σώματα, ομάδες πίεσης, Σύλλογοι κτλ θα συνέχιζα την προσφορά μου με νέους τρόπους και νέες μεθόδους, με περισσότερο ζήλο και με περισσότερη γνώση και σε ιδιαίτερα ευαίσθητες πτυχές της ζωής και προσφορά προς τους ανθρώπους της εργασίας και τις κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται βοήθεια. Θα έκαμνα εκείνο το οποίο θα έδινε χαρά και ευτυχία σε ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαν είτε τις μικρές είτε τις μεγάλες χαρές. Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι θα συνέχιζα την ίδια πορεία με μεγαλύτερη γνώση και μεγαλύτερη ένταση.

4. Ποιες στιγμές θυμάστε πιο έντονα όλα αυτά τα χρόνια; Ποιες ‘’χαράχτηκαν’’ πιο έντονα στη μνήμα σας και σας στιγμάτισαν;

Το πιο μεγάλο σταυροδρόμι των ανθρώπων της δικής μου ηλικίας που ήμασταν στρατιώτες το 1974 ήταν το Πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β και η Τουρκική εισβολή. Σε ό,τι αφορά το Πραξικόπημα πέρα από το ευρύτερο κακό που έγινε, προσωπικά είχα και τις εμπειρίες και τις απειλές κατά της ζωής που έγιναν από τους πραξικοπηματίες. Σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στάλθηκα στην Κερύνεια σε μια προδομένη πορεία από τους πραξικοπηματίες ελλαδίτες και κύπριους και γλυτώσαμε τη ζωή μας από τύχη και συγκυρίες, μη αποφεύγοντας την αιχμαλωσία κα τον τραυματισμό. Το χωριό μου κατελήφθη από τα στρατεύματα εισβολής και αυτό το βίωμα της προσφυγιάς ήταν, είναι και συνεχίζει να είναι έντονο. Από εκεί και πέρα οι πιο έντονες στιγμές είναι μέσα από τις διεκδικήσεις και αγώνες του Κόμματος και ιδιαίτερα όταν καταφέραμε σαν νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ να αναδείξουμε το 1996 το Κόμμα στην πρώτη θέση και στη συνέχεια την εκλογή του συντρόφου Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μικρότερες στιγμές και θύμισες καλές και κακές υπάρχουν μέσα από την καθημερινή ζωή και υπήρξαν μέσα από την ΠΟΕΛ, το ΑΚΕΛ, την ΕΔΟΝ και υπήρξαν και καλές οικογενειακές στιγμές.

5. Πως αξιολογείτε το νομικό κομμάτι του Αγροτικού Ποδοσφαίρου;  Πόσο έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων;

Το νομικό κομμάτι του αγροτικού ποδοσφαίρου στην ουσία δεν έχει διαφοροποιηθεί παρά το ότι στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι ήταν η ρύθμιση των ζητημάτων για ένταξη των ομάδων από την ΣΤΟΚ που είναι η Ομοσπονδία του αγροτικού ποδοσφαίρου στην ΚΟΠ και στη συνέχεια της δημιουργίας της Δ’ Κατηγορίας, και μετά της Κατηγορίας των επίλεκτων και στη δημιουργία μιας μεγαλύτερης ομπρέλας από την ΚΟΠ προς το αγροτικό ποδόσφαιρο. Στα ζητήματα των ρυθμίσεων του τρόπου λειτουργίας των πρωταθλημάτων αλλά και του τρόπου τήρησης της πειθαρχίας και ομαλής διεξαγωγής των πρωταθλημάτων δεν υπήρξαν ουσιώδεις αλλαγές. Παντοτινός δικός μου στόχος ήταν να εφαρμόζονται οι Κανονισμοί, αλλά την ίδια ώρα πρώτα να προσφέρουμε από το δικό μας πόστο για τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στο ευ αγωνίζεσθε και στα ολυμπιακά ιδεώδη και στην καταστολή και τιμωρία εκεί και όπου αυτό ήταν αναγκαίο. Αλλά και πάλι η φροντίδα μας ήταν να μην διώξουμε τη νέα γενιά από τα αγροτικά πρωταθλήματα αλλά να τη βοηθήσουμε να συμμετέχει χωρίς βία αλλά με σύνεση και αγάπη προς το άθλημα και όσους ασχολούνταν από οποιοδήποτε πόστο με το αγροτικό ποδόσφαιρο.

6. Ένα δικό σας καταληκτικό σχόλιο και ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο του Αγροτικού Ποδοσφαίρου

Ως πρόσωπο αλλά και σαν κοινωνία οφείλουμε να δώσουμε ένα μετάλλιο σε όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με το αγροτικό ποδόσφαιρο, να τους δώσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για το έργο που επιτελούν αλλά την ίδια ώρα να τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας και τη συμπαράστασή μας και να τους καλέσουμε να συνεχίσουν το έργο τους για να κρατήσουν τη νέα γενεά στο σωστό δρόμο μακριά από τους κινδύνους του ατομικισμού, της αποκοινωνικοποίησης, της διαφθοράς, της χρήσης ουσιών και της αποξένωσης από την κοινωνία. Πρέπει στη ζωή και δράση μας να έχουμε αρχές, εντιμότητα, ήθος και αξιοπρέπεια. Τέλος να ευχηθώ σε όλους τους τους ανθρώπους καλή δύναμη στη συνέχιση του έργου τους.